Czekanie....

Znowu czekanie, na uprawomocnienie decyzji. Zresztą co mi tam... I tak zima mocno trzyma, więc nie mam co marudzić- na razie z budową nie ruszę. Pozostaje mi siedzenie w domu, sprawdzanie cen materiałów budowlanych, przeliczanie, przeliczanie, przeliczanie...Realia każdej sytuacji sa różne od marzeń. Tak jest i tak będzie. Życie zaplanowane zupełnie nie jest adekwatne do realnego, ale to źle czy dobrze?  Pytanie z tych , na które nie ma odpowiedzi.
Dzisiaj patrząc na jeden z blogów, zauroczyłam się. Zdjęcie słońca, nieba... Piękne widoki.
Ostatnio chwilami ogarnia mnie nostalgia. Chęć powrotu do minionych ułamków chwil, wspomnienia jakiś okruchów życia.  Śniadania na tarasie z widokiem na Morze Środziemne... Kolacje w ciepłym klimacie...  Ale też chwile obecne, pełne ciepła, mimo że aura dookoła zimowa.   Wierzę, że jeszcze mnie takie chwile czekają.
A tak nawiasm mówiąc muszę znowu zaprzyjaźnic się z aparatem fotograficznym, bo zaczynam tęsknic do zdjęć.

Pozwolenie na budowę ! Jest!

12.02.2013

Bedę się chwalić. W dniu dzisiejszym otrzymałam decyzję o pozwoleniu na budowę. Udało się :), teraz początek, począteczek . Drobnymi kroczkami do celu. Inspektor budowlany wybrany, a po uprawomocnieniu decyzji  i zejściu śniegów zaczynamy budowę !  Nie święci garnki lepią, tyle domów na świecie...i mam nadzieję, że ja także będę miała swój własny domek.

Czekanie na decyzje

Nic zrobić nie mogę. Wczoraj zadzwoniłam do starostwa. Projektu jeszcze nie dotknęli i nie sprawdzli. Niby dopiero tydzień - ale mnie czas goni. Chciałabym bardzo mieć potwierdzoną zgodę na budowę, choćby dlatego , że ruszyć dalej z budową niie ma szans. A ja jednak jestem człowiekiem czynu... i lubię działać. Takie chwile przystopowania  dają mi oddech, ale niecierpliwią. No nic, trzeba uzbroic się w cierpliwość i czekać, czekać, czekać ....

Poranek

Lubię rano wstawać. Czwarta, piąta, szósta. Wstaję powoli, robię kawkę, włączam laptopa, albo telewizor. To moje chwile. Przegladam fora, piszę jakies wpisy. Zimą cieszę się z ciepełka spod kołderki, a latem ...hmmm z ćwierkania ptaków z okolicznych drzew. Kiedyś pochwaliłam się wstawaniem porannym moim kolegom na studiach podyplomowych. Wzrok wyrażający przerażenie, ale i pewnego rodzaju mały podziw, był w oczach większości. Często za to przypominam sobie przysłowie "Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje". Może naiwne, a może wcale nie?
Pamiętam, przed egzaminami na studia dziene obudziłam sie o 5 rano i stwierdziłam, że powtórzę materiał, który najmniej znam. I co ?. Za 6 godzin - właśnie jedno pytanie z tego materiału dostałam. Przypadek,  los? A może mała wskazówka, że warto się starać ...Sama nie wiem.
Ranne wstawanie - ma także swoje słabsze strony..wieczorem jestem tak padnięta, że często zasypiam po  9.
Choroba powoli odchodzi, ale nie na tyle, żebym normalnie mogła funkcjonwać i wstać z łózka. Czuję łamanie w kościach, Bałagan w tym moim mini światku (przynajmniej formalny) olbrzymi. Łazienka do sprztania, pokoje do odkurzania...(nie cierpię tej czynności , mogłabym miec gołe podłogi i latać ze ścierą.
Wczoraj dzwoniłam do Starostwa, urzędniczka, jeszcze nie zabrała sie za sprawdzanie projektu, ale ja jej w tym pomogę -  dzwoniąc co parę dni :). Tak sobie często myślę o tym przyszłym domu,  o swoim zyciu.
 Kiedyś jako młoda dziewczyna na studiach pracowałam w szkole podstawowej, oddalonej o 23 km (teraz sprawdziłam w internecie:) od mojego miasta.  Wydawało mi się to niesamowicie daleko. Faktem jest, że najpierw musiałam dojśc do przystanku 10 min, potem 15 min jazdy, potem czekanie i przesiadka na PKS, potem około godziny jazdy pksem, a potem 2 km przejścia polami do szkoły :).. Ale do tej pory mam w pamięci piękne krajobrazy wsi, bociany, zapach pól.
A teraz chcę wybudowac dom około 50 km od mojej pracy i nie wydaje mi się to daleko, a droga w jedna stonę to około 1, 45 min pociągiem i autobusem lub godzina samochodem. Co najzabawniejsze, moja mama powiedziała...a co to tam- niedaleko :). Cóż na działkę w okolicach Warszawy nie mogłabym, jako zwykły zjadacz chleba nawet marzyć. Nawet działki w miejscowości gminnej były ponad dwa razy droższe...czyli kwota dla materiałow do wybudowania jednego piętra:)
Zima jak zima, ale lato . To jeddnak inna rzeczywistość usiąść na trawie lub na tarasie..., podlać drzewka wieczorem, rozpalić ognisko na kiełbaski.  Ach te marzenia... Często z rzeczywistościa nie mają nic wspólnego - ale piękne są :)))...
A  zdjęcie poniżej przypomina mi jeden z piękniejszych poranków, cisza spokój, ostre powietrze tzn,... Poranek w małym miasteczku w Kapadocji...